Omkleden in het zwembad

In het zwembad waar ik mijn baantjes trek, zijn drie soorten omkleedruimtes. Een voor vrouwen, een voor mannen en een voor een mix van die twee en iedereen die zich niet onder vrouw of man schaart. Ik kies altijd voor die van de mannen. Ik zwem doorgaans op woensdagmiddag en dan is er diplomazwemmen in het bad naast het wedstrijdbad. De ouders van de zwemmende kinderen – meestal vrouwen – lopen af en aan. Met plastic hoesjes over hun buitenschoenen sloffen ze door de natte gangen. De kinderen die zin hebben om te zwemmen schreeuwen, degenen die geen zin hebben, huilen. Zin of geen zin: ze rennen allemaal. Tot grote frustratie van hun begeleiders, die zich lastig voortbewegen met hun blauwe hoesjes. Sommige dames doen de hoesjes niet eens om. Dat is echt not none in de wereld van zwemmers.

Wanneer de meeste omkleedruimtes voor ‘gemengd’ vol zijn, komt het voor dat sommige, vaak hoesjesloze vrouwen, alsof het de normaalste zaak van de wereld is, en zonder te vragen wat de mannen ervan vinden, ‘gewoon’ samen met hun kroost gebruikmaken van de omkleedruimtes die bedoeld zijn voor mannen. Er staan ook daadwerkelijk mannen, die in het wedstrijdbad hebben gezwommen en op het punt staan hun gewone kleren weer aan te trekken. Ik sta dus in de ruimte waar ik hoor te zijn, omringd door vrouwen en kinderen, te overwegen of ik nu wel of niet mijn natte zwembroek uit kan trekken. De kans bestaat dat ik gezien word als op zijn minst een vieze ouwe potloodventer. Ik weet niet wat het sentiment is in het geval dat vrouwen en kinderen zich in een voor mannen bedoeld hok begeven, maar eerlijk is eerlijk, ik heb er eigenlijk ook helemaal geen zin in om daarover na te moeten denken. Ik wil gewoon mijn zwembroek uit kunnen trekken zonder de aanwezigheid van een paar volledig geklede vrouwen met of zonder plastic hoezen over hun schoenen. En toch voelt het niet goed. Eigenlijk hoort het ongemak over mijn bloot bij de dames te liggen, en niet bij mij. Ik heb echter niet de indruk dat ook maar een van hen zich iets aantrekt van mij, met of zonder zwembroek.  

Vaak vraag ik me af wat er gebeurd zou zijn als ik vroeger met mijn kleine kinderen zonder iets te zeggen een vrouwenomkleedruimte binnen was gegaan terwijl zich daar dames aan het omkleden waren. Ik heb sterk het vermoeden dat er heel wat geschreeuw te horen zou zijn geweest. Zo hard dat zelfs de gillende kinderen er stil van zouden zijn geworden. En dat zegt al heel veel. Lieve moeders, lieve dames. Net als bij jullie het geval zal zijn, zijn er ook mannen die het niet op prijs stellen ongeoorloofd bezoek te krijgen in de omkleedruimtes die exclusief voor mannen zijn bedoeld. Het is grensoverschrijdend. Hou daar alsjeblieft rekening mee.